اکبر که گل حمیده فاطمه است / نور دل نور دیده فاطمه است
هر چند که از گلشن لیلا باشد / او لاله پروریده فاطمه است . . .
فرزانه حق، مهر جهان، بحر ولایت / آمد به جهان آیت حق، کان کرامت
آفاق معطر شده از عارض ماهش / مولود حسین آمده، اکبر، مهِ عصمت . . .
ای سرو بوستان ایستادگی! ای زیباترین گل باغ حسین
ای جوان رعنا و رشید حسین! ای علی را یادگار!
ای علی اکبر! ســـلام و درود بی پایان بر صورت و سیرت پیامبر گونه ات . . .
خورشید دل‌آرای حسین، ثانی احمد / باشد علی‌اکبر، گل فرخنده سرمد
هم‌نام علی باشد و بر فاطمه دلبر / این مظهر حق باشد و گل بانگ محمد . . .
در گلستان ولا لاله و نسرینی تو / شبه پیغمبر و ریحانه یاسینی تو
از آغوش لیلا سر زد سپیده / از بیت ثار الله سحر دمیده
فرزند على ، على آفریده …
میلادش مبارک
این سرو قد باغ جنان است، مهِ افلاک / این جان حسین است و نبی، لؤلو لولاک
این دلبر زهرا بود و زاده لیلاست / دارد ز محمد نسب و منطق و ادراک . . .
هنوز می آید نوای کربلایی ات از عمق میدان،
ای آفتاب غروب کرده در ظهر عاشورا! هنوز می آید غریو فریادت از بلندای آسمان،
فریادی که دژخیمان کوفی را به مبارزه می خواست و نهیبش،
رشته جانشان را از هم می گسیخت
ای خدا جلوه و نبی مرآت / مرتضی خصلت وحسین صفات
انبیاء درجلال تو شد محو / اولیاء برجمال تو همه مات
جان اهل صلات قربانت / اشهد ان قد اقمت صلات . . .
۱۱ شعبان سالروز تولد شبیه ترین انسان ها از لحاظ صورت و سیرت
به پیامبـر خیر و برکت محمد مصطفی (ص) است، میلاد سرو بوستان ایستادگی،
زیباترین گل باغ حسین (ع) جوان رعنا و رشید حسین (ع)
یادگار علی (ع) گلستانی از زیباترین گل های فداکاری مبارک
عاشقان را دلبری هست بی‌مثال / جمله‌اند شیدای آن حسن و کمال
عالمی دلخواه وصلش، کیست او / این بود آل محمد اکبر نیکو خصال . . .
الگوى شجاعت و ادب،اکبر / در دانه فاطمى نسب،اکبر
فرزند یقین ز نسل ایمان بود / پرورده دامن کریمان بود
آن یوسف حسن،ماه کنعانى / در خلق و خصال،احمد ثانى
آن شاهد بزم، سرو قامت بود / دریا دل و کوه استقامت بود
آن دم که لباس رزم مىپوشید / از کوثر عشق، جرعه مىنوشید
از فرط عطش فتاده بود از تاب / گردید ز دست جد خود سیراب
در راه خدا ذبیح دین گردید / بر حلقه عاشقان نگین گردید
داغش کمر حسین را بشکست / با خون سرش حناى خونین
بست دیباچه داستان حق، اکبر / قربانى آستان حق، اکبر . . .
سالروز ولادت با سعادت
فرخ لقای نگارخانه عاشورا
حضرت علی اکبر ـ علیه السلام ـ خجسته باد
ماهی که همه ماه‌رخان در بر آن ماه / گردیده خجل زان همه زیبایی دلخواه
این سرو دل‌آرا ، ز کدامین چمن استی؟ / این اکبر لیلاست بدین حشمت و این جاه
بی جهت علی اکبر را پیامبر دوباره آل اللّه ننامیدهاند؛
تو بهانه این نسبت را در ظهور عینی او جستوجو میکنی، اما دلیل، در حضور غیبی اوست.
چارهای نیست! تو نیز برای یافتن آن نور پشت دریاها، باید در وجود حضرتش غرق شوی!
آفاق منور شده از طلعت ماهی / ماهی که اصیل است و برازنده شاهی
این زاده لیلاست، بود مظهر توحید / ثانیِّ محمد بود این نور الهی . . .
ز فرزند امیرالمؤمنین و زادهْ زهرا / شبیه روی بیغمبر ، علی اکبر آورده
به شام یازده ْشعبان عیان شد آن مه تابان / خرد گفتا حسین از ماه گردون بهتر آورده
برای شاهدین فرزند ، بر آل علی دلبند / برادر از برای عابدین و اصغر آورده
نبیروی و نبیموی و نبیخلق و نبیخوی / ز بهر شاهدین و اهلبیتش یاور آورده
قدش طوبی ، رخش زیبا ، دو جشم نرگسش شهلا / تو گوئی بهر یاری حسین ، بیغمبر آورده
بنازم چشم لیلی را که از سرچشمهْ عفت / برای دوستان آب حیات از کوثر آورده